Κι ήταν σαν να χτυπούσα με τέσσερα κοφτά χτυπήματα πάνω στην πόρτα της δυστυχίας.
Albert Camus, Ο Ξένος
Καί γιά ποιό λόγο
καί γιά ποιό λόγο ἡ συνοχή
τῶν γεγονότων δέν μοιάζει πλέον θεμελιώδης ἀλλ' ἁπλῶς ἐξαρτημένη ἀπ' τήν ἀμφίβολη βασιμότητα μιᾶς εἰκασίας.
διότι κάθε πού προσπαθεῖ νά
θυμηθεῖ τό γιατί ἤ τό πῶς
παγιδεύεται σέ μιά μονότονη ἀναψηλάφηση τῶν
διαβαθμίσεων τοῦ πιθανοῦ.
Ευγένιος Αρανίτσης, Μορφολογία
a flower within a flower whose history
(within the mind) crouching
among the ferny rocks, laughs at the names
by which they think to trap it.
W.C. Williams, Paterson
Τὸν ἑαυτό μου προωθῶ
πολλαπλό — μὰ ὅταν σὲ βρῶ λοξὰ βαδίζω·
ἀπὸ νύχτα σ' ἄλλη νύχτα θὰ χωθῶ,
ἀπὸ μέρα πᾶς σὲ μέρα, δὲν σ' αγγίζω.
Γιώργος Κοροπούλης, Η Παρτίδα Άμλετ (Ποιήματα χωρίς Ιδιότητες)
Όριο μέσα στο διαφανές. Γιατί μέσα; Διαφανές, Αδιαφανές. Αν μπορέσεις να περάσεις τα πέντε δάχτυλά σου ανάμεσά της, τότε είναι καγκελόπορτα, αλλιώτικα είναι πόρτα. Κλείσε τα μάτια σου και κοίτα.
James Joyce, Οδυσσέας
Και ο χρόνος μάς βρήκε, με τρόπο σκληρό και μας γέρασε. Απρόθυμοι για συμβιβασμούς, ακατανόητοι στο σχήμα μας ακόμα και για εμάς τους ίδιους. Τα καυσόξυλα σώματα. Και ηττηθήκαμε. Βάδισαν έξω από τη μορφή. Με τρόπο ήρεμο, διστακτικό και σταθερό ταυτόχρονα. Ήρθαν στη θέση μας.
Θωμάς Τσαλαπάτης, Γεωγραφίες των Φριτς και των Λανγκ
Δεν ήταν πια απολύτως τίποτε, δεν είχε στην κατοχή του πλέον τίποτε, ούτε καν ένα μέρος όπου, πώς να το πει, να στοιβάξει όλα όσα είχε χάσει, κανένα μέσον για να ενταφιάσει τις προσωπικές του αναμνήσεις, εφόσον όλα είχαν βουλιάξει δίχως να αφήσουν ίχνη, όσο δε για την πίστη του σε μια ανώτερη δύναμη, τόσο ριζωμένη άλλοτε μέσα του, είχε παρασυρθεί κι αυτή από το πελώριο κύμα που καταπόντισε την Ατλαντίδα, με λίγα λόγια, είπε, ένιωθε, ήξερε, ότι είχε φτάσει για κείνον ο καιρός των εξομολογήσεων, αλλά ήταν ανίκανος να μιλήσει.
László Krasznahorkai, Πόλεμος και Πόλεμος
Δὲν τοῦ ἄρκεσε ποτὲ ἡ ἰδέα πὼς ἦταν σάρκα
Μ' ὅλες τὶς πιθανότητες τῆς σάρκας
Ποὺ δὲν ἐξήντλησε καὶ ἰδίως τὶς θλιβερότερες
Πὼς εἶναι λίγη ἡ φλόγα καθενὸς καὶ λέμε καλὴ τύχη
Δημήτρης Αρμάος, Βίαιες Εντυπώσεις
I watched, with the stark lucidity of a future recollection (you know — trying to see things as you will remember having seen them)
Vladimir Nabokov, Lolita
γιὰ ν' ἀνεβεῖς ὁποιεσδήποτε σκάλες
πρέπει νὰ πατᾶς πάνω στ' ἀχνάρια κάποιου ἄλλου
καὶ νὰ κλαῖς
Νίκος Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον
whenever it is a damp, drizzly November in my soul; whenever I find myself involuntarily pausing before coffin warehouses, and bringing up the rear of every funeral I meet; and especially whenever my hypos get such an upper hand of me, that it requires a strong moral principle to prevent me from deliberately stepping into the street, and methodically knocking people's hats off - then, I account it high time to get to sea as soon as I can.
Herman Melville, Moby Dick; or, The Whale
Μόνη, καὶ στὴν καρδιά της τόσο πλῆθος
μόνη, καὶ στὴν καρδιά της τόσος μόχθος
καὶ τόσος πόνος, στάλα-στάλα μόνος
τὰ δίχτυα ρίχνοντας μακριὰ στὸν κόσμο
ποὺ ζεῖ μ' ἕνα κυμάτισμα πικρό.
Γιώργος Σεφέρης, Η Στέρνα
The gorilla wrestles with the superman.
I who am poisoned with the blood of both,
Where shall I turn, divided to the vein?
Derek Walcott, A Far Cry from Africa
Πεθαίνουμε γεννιόμαστε μπαινοβγαίνουμε στο Κοσμικό Κλάμα.
Γι' αυτό κ' εγώ μ' ένα τσεκούρι τα 'χω ρημάξει τα νοήματα
κρεουργημένα κι άταφα τ' αφήνω μέσ' στα έρημα δάση.
Νίκος Καρούζος, Τύμβος
Το χέρι κιμωλία δεν κρατάει
Και κάθε μέρος του όλου καταρρέει
Και δεν μπορεί να μάθει ότι έζησε, παρά μονάχα
μια στο τόσο, μέσα στις ψυχρές πτυχώσεις
της μνημοσύνης, ψιθύρους έξω από τον χρόνο.
John Ashbery, Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό καθρέφτη
Μακρὺς ὁ λάκκος π' ἄνοιξε καὶ κλεῖ τὸ γίγαντά μου.
Διονύσιος Σολωμός, Η Ελληνίδα Μητέρα (La Madre Greca)
Πώς βοηθούν τα λόγια και τελειωμό δεν έχουν.
Δεν έχει τελειωμό το μέσα της καρδιάς.
Ezra Pound, Γράμμα Εξορίας
Ένα intermezzo απ' την ανάσα του χρόνου στ' αυτί μας.
Από τους τίτλους τέλους που μοντάρει στο πετσί μας
Στην οθόνη που μαντάρει την ψυχή μας.
Μαίρη Λοΰζου Σύνδρομο Στοκχόλμης
Μας λογαριάζουμε τρόπον τινά ιστορικούς
Και καταγράφουμε όλα αυτά τα πηγαινέλα.
Μπορούμε μέσα σε μια μέρα τη νήσο να γυρίσουμε.
Θα φτάσουμε στον ορίζοντα και θα εξαφανιστούμε.
Michael Longley, Η νήσος
κι ἴσως στὸ τέλος ψόφιος ἥλιος ἀνατείλει
(θὰ μὲ προσμένει ἡ μνήμη στὴ στροφὴ τοῦ δρόμου)
τ' ἀνάθεμα τὰ μάτια σου ποὺ συλλαβίζουν,
τα μάτια μου ποὺ σὲ κοιτάζουν καὶ ραγίζουν.
Ηλίας Λάγιος, Ω Γλυκύ μου Έαρ
Memory’s a tricky being in my joints.
A mind diction.
My addiction.
Mary B. Lloyd, Miniature Storms
—Βαδίζω σταθερά κι όσο πηγαίνω
σηκώνω στον αέρα τα βουνά,
πηγάδια ανοίγω—
Χρήστος Μαρτίνης, Ελίοφορ Φέστους
μισὸς κατάδικος, μισὸς ἐρωτευμένος
πίσω ἀπ’ τὰ λόγια μας μοχθεῖ ὁ παράδεισος.
Διονύσης Καψάλης, Βιβλίο Πρώτο
Ο αέρας μπαίνει στα στόματά μας και κλέβει τις λέξεις. Ο απέναντι γείτονας κλείνει το φως — μην μου το παίρνεις.