Richard Aldington, Δύο ποιήματα

Κοπέλα

Ήσουν αυτή η διαυγής σικελική φλογέρα Που μας πονά και τώρα ακόμα να σκεφτόμαστε. Ήσουν οι νότες Ενός ψυχρού φανταστικού μοιρολογιού Που κάποιοι βρήκαν όμορφο

Οκτώβρης

Τα φύλλα της οξιάς είν’ ασημένια Από την αναιμία του δέντρου.

Στο φιλί σου τα χείλη μου Γίνονται φύλλα οξιάς φθινοπώρου.