Απόσπασμα από το τέταρτο Κεφάλαιο του πρώτου Φυλλαδίου.
Βλέπεις τὸ φῶς τῆς τύχης
καὶ βλέπεις καὶ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας
καὶ δὲν εἶναι τὰ ἴδια φῶτα
οὔτε τὸ φῶς τῆς ἱκανότητας μὲ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας
εἶναι τὸ ἴδιο φῶς
τύχη καὶ ἱκανότητα ποτὲ δὲν ὁδηγοῦνε στὴν ἀλήθεια
ὅ,τι δὲν εἶναι σπαραγμὸς μέσα στὸ νόμο
χάνει γρήγορα τὸ νόημά του
αὐτὸ εἶναι μιὰ ἀληθινὴ θέση τάξης
ποὺ πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ κρατηθεῖ.
Γιατὶ τὸ χάρισμα δὲν δίνεται γιὰ νὰ τὸ κάνεις ὀχυρὸ
τὸ χάρισμα εἶναι μικρὸ καὶ ἄγλωσσο
μπροστὰ στὶς γλῶσσες ποὺ θὰ τοῦ μιλήσει ἡ ἀλήθεια
καὶ τὸ ἀνθρώπινό του πρόσωπο
ὅπως ὅλα τοῦ κόσμου αὐτοῦ τὰ πρόσωπα
δὲν μπορεῖ νὰ φωτιστεῖ ἀπὸ δικό του φῶς.
Δὲν ἔχω δικό μου φῶς
ἔτσι μιλάει ἡ εὐγένεια τῆς ἔκφρασης
τῶν ἀρίστων γιὰ τὸ φῶς.
Καὶ ποιός μπορεῖ νὰ ὑποκριθεῖ τόσο πολὺ
πάνω σ' αὐτὰ ὥστε νὰ μὴν πεθάνει;
Ποιός καταδέχεται νὰ εἶναι πιὰ τόσο ἄρχοντας
τῆς δυστυχίας του;
Ἐγὼ εἶμαι πολὺ διεφθαρμένος
εἶμαι μόνο διεφθαρμένος σχεδὸν
τὸ μόνο καλὸ ποὺ ἔχω εἶναι μᾶλλον ὅτι θὰ πεθάνω
αὐτὸ ποὺ εἶναι κακὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο
γιὰ μένα εἶναι καλό.
Νὰ μὴ χάσω τὸ μονοπώλιο τῆς ὀδύνης
νὰ μὴ μὲ διώξουν ἀπ' τὴν εὐφυΐα τοῦ πόνου
εἶναι μιὰ θέση ποὺ ἡ τάξη μου πιστεύει
ὅτι πρέπει νὰ κρατηθεῖ.
Ἡ τάξη μου εἶναι ἀνώτερη ἀπ' τοὺς τεχνίτες
ποὺ ζητοῦν τὴ χαρά —
Ἵνα... οὐ πρὸς τέρψιν.
Comments